કદી કોઈ પર આ કહર ના તૂટે
કદી કોઈનો હમસફર ના તૂટે
સપાટી ઉપર જે હશે, તૂટવાના
થયા જે સપાટીથી પર ,ના તૂટે
ભલે ઘરની તસવીર તૂટી જતી
કદી કોઈ તસવીરનું ઘર ના તૂટે
અસલ પ્રેમપત્રો તો વાંચ્યા નથી
તમારાથી નહીતર કવર ના તૂટે
જે હાથે ધનુષ્યો તૂટી જાય છે
એ હાથે કદી કાચઘર ના તૂટ
ભલે આભ તૂટે જમાના ઉપર
અમારી આ ઢીંગીનો વર ના તૂટે
----------------------------------------------
તું સાચો છે કહેવા ખુદ તું ઊઠે છે !
ઘી પણ સાચું હોય, તો ખુશબૂ ઊઠે છે.
બાકી સઘળે ઊઠે છે તે બજવાળું
અજવાળું તો એની ફરતે ઊઠે છે
ઊઠીને તેં શું ઉમેર્યું પૃથ્વીમાં ?
રોજ સવારે અમથું અમથું ઊઠે છે.
ક્યાં ઊઠે છે કોઈ તમારા આદરમાં !
ગજવાને ભાળીને ગજવું ઊઠે છે.
ત્યારે થાતું ‘બેસી રહેવું છે અહિયા’
જ્યારે કોઈ બાળક ભણતું ઊઠે છે.
--------------------------------------------
એકનાં બે ન થાય એવાં છે.
તોય મોહી પડાય એવાં છે.
હાથ ઝાલે તો એના આધારે,
ઊંચે ઊડી શકાય એવાં છે.
ખૂબ ટૂંકો પનો છે ચાદરનો,
તોય એમાં સમાય એવાં છે.
માર્ગ કેવા છે એની ઝુલ્ફોના ?
હાથ સોનાના થાય એવા છે.
એની સાથેના અણબનાવો પણ
એક તોરણ ગુંથાય એવાં છે.
– સ્નેહી પરમાર
No comments:
Post a Comment