શબ્દ સાધકો

Tuesday, November 22, 2016

Free Download : ગઝલ ક્ષિતીજ - ૨

નમસ્કાર મિત્રો,

સહર્ષ ખુશાલી સાથ જણાવવાનું કે "ગઝલ ક્ષિતીજ - ૧" ની સફળતા બાદ શબ્દસંહિતા ગ્રુપનાં સ્થાપક/સંચાલક ચિરાગભાઈ ભટ્ટ દ્વારા "ગઝલ ક્ષિતીજ - ૨" નું સંપાદન કરવામાં આવ્યું છે. આ ઈ-પુસ્તક તૈયાર કરવામાં એડિટર હિનલ મહેતા તથા સલીમ શેખ "સાલસ" નો સાથ-સહકાર મળ્યો છે. નવોદિત તેમજ જાણીતાં ગઝલકારોની ગઝલ રચનાઓથી સુસજ્જિત આ ઈ-પુસ્તક આપ અહીંથી વિનામુલ્યે ડાઉનલોડ કરી શકો છો. આ પુસ્તક વિશે આપના અભિપ્રાય જાણવા અમે ઉત્સુક છીએ. તો આ પોસ્ટ પાર કોમેન્ટમાં અથવા સાઈડબારમાં "અમરો સંપર્ક" વિકલ્પમાં આપનો અભિપ્રાય આપશો. આભાર.

પુસ્તક નું નામ : ગઝલ ક્ષિતીજ - ૨
સંપાદક : ચિરાગ ભટ્ટ
પ્રકાર : ગઝલ સંગ્રહ

ડાઉનલોડ કરો/વાંચો(Read/Download) : ગઝલ ક્ષિતીજ - ૨

Tuesday, November 8, 2016

Mavji M. Aahir's Poetry(માવજી એમ આહીર ની રચનાઓ)

शीतळ जळ थाजे तुं 
ने कोमळ थाजे तुं ।

दे आंबा जेवुं कैं 
ना बावळ थाजे तुं । 

माणस थइ धरतीनुं 
चालकबळ थाजे तुं ।

सूरज सम हो ना हो,
पण झळहळ थाजे तुं ।

उतरे जे अंबरथी 
ऐ वादळ थाजे तुं ।

देवोने गमनारुं 
को' श्रीफळ थाजे तुं । 

'आहीर' घर आंगणनुं
हा, देवळ थाजे तुं । 
------------------------------------------------

આ વિયોગી આંખડી ઝંખે સનમ
પાપણોમાં બેડલું છલકે સનમ

કાં કનૈયા કેમ તું છો દ્વારકે ?
રાધિકા વૃંદાવને ઝંખે સનમ

એક તારું નામ છે શ્વાસે સદા 
એકધારું આ હ્ય્દય ધબકે સનમ

કેમ છોડી આ ગલી ગોવિંદ તેં ?
દેવ થઇ કાં દર બદર ભટકે સનમ

આ ઘડી હું આંખ મીંચી પણ શકું 
ઢોલ તારો કાનમાં ગૂંજે સનમ 

હોય ના 'આહીર' કાચો તાંતણો 
બળ લગાવો તોય ના બટકે સનમ 
-----------------------------------------------------------

જાદૂગરી કિરતારની હર અંગમાં જોવા મળી
એની હાજરી આ આપણાં પ્રસંગમાં જોવા મળી ...

હાથે અનેરી આંગળી આંખે અનેરી પાંપણો 
બીડાય બંન્ને સાથમાં એજ ઢંગમાં જોવા મળી ...

સેંથી અને સિંદૂર ના તાણી શકો મરજી વિના 
સંગીત શું છે ની સમજ મોરચંગ માં જોવા મળી ...

ઉદારતા છે શેઠમાં બ્રહ્માંડ દીધું ભેટમાં 
લાખો કમાણી રામની બજરંગમાં જોવા મળી ... 

ધાવણ મને ધવડાવતો તું માં બનીને આવતો
માધવ મને તારી મઢી માં ગંગમાં જોવા મળી ...

મારી ગરીબી જોઇલે શ્રીમંત આવી આંગણે
જાહોજલાલી 'આહીર'ની હર જંગમાં જોવા મળી ...
-----------------------------------------------------------------------

નદીની રેતનાં પગલા પવનને કહેવડાવે છે
સનમ કાજે, પછી વાજે, અતારે કાં સતાવે છે ...

વળે પ્રેમી તરફ તંતૂ પરંતૂ બેડલું મુંગું 
અભણ છોરી કળા કેવી અજબ જેવી ધરાવે છે ...

ચહે છે ચુંદડી ગાલે પસીનો હા જરી હોજો 
પછી જોજો પલળવું કેમ એ રોકી બતાવે છે ? ...

કસબ કિરતારનું દીઠું અરીસાઓ વગર લિસ્સું 
હસી હોઠો મલકવાની રિતો રોજે મનાવે છે ...

હવે હાંકી શકે ના તું નજર તો વાંક તારો છે 
ગલી એ ગામની ચારે દિશા દંગલ મચાવે છે ...

હજો 'આહીર' એકાદું હજુ ખેતર ખમીરીનું 
ખુમારી આંખની તારી બધું તાજું કરાવે છે ...

માવજી એમ આહીર ( ડગાળા - કચ્છ )


Wednesday, October 19, 2016

Dilip V. Ghaswala's Poetry(દિલીપ વી. ઘાસવાળા ની રચનાઓ)

♥ ગઝલ - નિકળે છે ♥

અરે, મત્સ્ય વહાલી બની નીકળે છે
અને એક દરિયો ભીતર ખળભળે છે.

તને વાંચું અજવાસમાં હું સ્મરણના,
અચાનક શરમથી નયન પણ ઢળે છે.

અસર મહેકતી હો મધુર સ્મિતની ખુદ,
હૃદય મીણની જેમ આ પીગળે છે

જલે ઉંબરે દીપ તારા ખયાલે,
પળો મૃદુ સાન્નિધ્યની ઝળહળે છે.

હયાતી નથી તારી અંગત જીવનમાં,
વિરહની કણી આંખમાં સળવળે છે.

હશે ભાગ્યમાં કૈં મુસીબત લખેલી,
ગમે તેટલી ટાળું પણ ક્યાં ટળે છે ?
--------------------------------------------------------------------------

☆ ગઝલ ...નિકળે છે ☆

સખી મતસ્ય કન્યા બની નિકળે છે,
અને એક દરિયો હજી ખળભળે છે.

હું વાંચું તને યાદના અજવાળામાં,
અચાનક શરમથી નયન આ ઢળે છે.

ઉની આંચ છે તારા સ્મિતની ભૈ,
હૃદય મીણની જેમ આ પીગળે છે. 

તમારા નામે દિપ જલે ઉંબરા પર,
મધુર સ્મરણોથી હૃદય ઝળહળે છે.

હયાતી નથી તારી આ જિંદગીમાં,
હજારો પ્રશ્નો આંખમાં સળવળે છે. 

નસીબમાં લખેલી મુસીબત ને "દિલીપ",
ગમે એટલી ટાળો પણ કયાં ટળે છે?
------------------------------------------------------------------------------------
ગઝલ - આમ જ જીવવા નું હોય છે

 ખૂબ ગમતી વાતથી મન વાળવાનું હોય છે.
આપણે તો દોસ્ત આમ જ જીવવા નું હોય છે;

આ જગત બસ ચેનથી ઉંઘી શકે એ કારણે,
હા.. અમારે તો અહીંયા જાગવાનું હોય છે;

એ જરૂરી તો નથી જે ચાહો એ તમને મળે,
પણ બધા માંગે બધું એ આપવા નું હોય છે;

                             
આ જગત ના રીત રિવાજો ગમે કે ના ગમે,
સૌ ને માટે સૌની સાથે ચાલવાનું હોય છે;

બોલવાની તક તને મૃત્યુ નહિ આપે "દિલીપ"
જ્યાં સુધી આ જિંદગી છે, દોડવાનું હોય છે
-----------------------------------------------------------------------------------

ગઝલ : કરી લીધું...

આયખાને મરણ કરી લીધું,
મેં જ મારું હરણ કરી લીધું.

આદરી શોધ મારી તારા માં
કેમ તે આવરણ કરી લીધું.

વિશ્વ આખું થયું જુઓ ઝળહળ,
પ્રેમથી જ્યાં સ્મરણ કરી લીધું.

જ્યાં પ્રતિક્ષાઓ ધ્વાર ખખડાવે,
અટકળે અવતરણ કરી લીધું.

હું પણાએ તો હદ કરી નાખી,
દુખ તણું મેં સંસ્કરણ કરી લીધું

ફૂલ અને મહેક ની લડાઇએ
ગમતીલું આક્રમણ કરી લીધું.

મહેક થી મસ્ત ગાતા ઝરણાએ,
પૃથ્વી પર અવતરણ કરી લીધું..

જ્યારથી પ્રેમની લિપી ભૂંસી,
ત્યાર થી મન અભણ કરી લીધું.

પુત્ર છું હું વસંતનો "દિલીપ"
"ઘાસ"નું લીલું રણ કરી લીધું.
-------------------------------------------------------------------------
ગઝલ - વસેલી છે..

હજી આંખોમાં પ્યારી એ છબી એની વસેલી છે,
એ પાછી આવશે જોવા નજર રસ્તે પડેલી છે.

નથી ભુલયો હજી હું એનું ઘર એની ગલી રસ્તો.
કે એના ઘરની સામે એજ બસ જૂહી ચમેલી છે.

ફરી જોવા મળે આજે મને માસુમ ચહેરો;
કે એના ઘરની બારી આજ તો થોડી ખુલેલી છે.

અધર બિંબ લાલ એના, કાળી ઝુલફો, ગાલ પર ખંજન;
ચમનની અધખિલી કળીઓ બધી એની સહેલી છે.

કે ભીના વાળ સુકવવા ઝરોખે એનું આવવું,
ખબર નહિ જોઇને મુજને નજર એની ઝુકેલી છે .

ફકત્ત એકવાર જોઇ એને મારું દિલ નથી ભરાતું
હવે બસ પામવા એને તમન્ના ઓ વધેલી છે
---------------------------------------------------------------------------




દિલીપ  વી. ઘાસવાળા

Tuesday, October 11, 2016

Ninad Adhyaru's Gazals(નિનાદ અધ્યારુ ની ગઝલ રચનાઓ)

યાદ એની યાદ જેવી યાદ નહિ,
દોસ્તોની દાદ જેવી દાદ નહિ.

એ કરે આબાદ તો આબાદ, પણ-
એ કરે નહિ તો અમે બરબાદ નહિ.

તું કહે તો વાદળો પાછાં ફરે,
તું કહે તો આજથી વરસાદ નહિ !

જ્યાં સુધી પંખી પૂરાયેલું હશે,
ત્યાં સુધી આ પિંજરું આઝાદ નહિ !

લાખ તું જલવા બતાવે જિંદગી, 
આ ગઝલ જેવો બીજો ઉન્માદ નહિ.

કોઈ એવાં પણ વડીલો હોય છે,
હાથ માથા પર ને આશીર્વાદ નહિ.

આ ગઝલને દાદ તારી ના મળે,
નામ મારું તો પછી 'નિનાદ' નહિ.
--------------------------------------------------------------

જીવ રેડીને કરેલું કામ બાળી નાખશે,
આ જગત તારું સમૂળગું નામ બાળી નાખશે.

આ જગતને રાહ જોવાની ખબર પડતી નથી,
આમ જીવ ચાલ્યો જશે ને આમ બાળી નાખશે !

પ્રેમ કરનારા બિચારા કેટલા માસૂમ છે,
ક્યાં ખબર છે એમને, અંજામ બાળી નાખશે !

હું સમયસર આવીને ઘડિયાળમાં જોયા કરું,
એ નહિ આવીને મારી શામ બાળી નાખશે.

તું મહોબ્બતને નહિ સમજી શકે સાકી કદી,
એ સુરા એવી છે જે ખુદ જામ બાળી નાખશે.

આવવા દો રાવણો જેવા વિચારોને 'નિનાદ',
આવશે એવા જ મારો રામ બાળી નાખશે !
--------------------------------------------------------------------

પૂછો નહિ કે કેવાં પરખાં થયાં હતાં, 
મારી જ સામે મારાં મુજરા થયાં હતાં. 

આંખોની સામે કેવી આંખો થઈ હતી,
પરદાની સામે કેવાં પરદા થયાં હતાં !

મણકાથી જેવી રીતે માળા બની હતી,
માળા મટી-મટીને મણકા થયાં હતાં. 

એણે શું ફૂંક મારી ઈજ્જતથી એ દિવસ,
દિલના હરેક ખૂણે તણખાં થયાં હતાં !

ઉત્તર પછી મળે ના શું કામ આકરાં ?
પ્રશ્નો જ કેવાં-કેવાં અઘરાં થયાં હતાં !

ઝાંકળ બની ગયો 'તો, પાછો વળી ગયો,
ફૂલો સમાન લોકો પથરા થયાં હતાં. 

દુનિયાને એમ લાગ્યું કે જીવ જતો રહ્યો,
'નિનાદ' સ્હેજ અમથાં સરખાં થયાં હતાં. 
-------------------------------------------------------------------------

શાયરી પહેલી શરત, દિલ શાયરાનાં જોઈએ, 
ચાહવાનાં કોઈને ક્યાં કૈં બહાનાં જોઈએ !

તીર તાતા જોઈએ, નજરે નિશાના જોઈએ,
ખ્યાલ રહે કે બેઉના દિલ આશિકાના જોઈએ.

ઈશ્કમાં બે આંખનાં આંસુ ઘણાં ઓછાં પડે,
ઈશ્કમાં તો આંસુઓનાં કારખાનાં જોઈએ !

સાવ સામે આવતા સામેય જોવાતું નથી,
ખૂબ એને જોઈએ જો છાના-છાના જોઈએ !

ઈશ્કમાં ઈશ્કેમિજાજી હોવું એ પૂરતું નથી,
ચાર આંખો જોઈએ ને ચાર વાનાં જોઈએ.

જાનની બાજી લગાવી દઉં પરંતુ શર્ત છે,
જાન કોઈ જોઈએ, કોઈ જાનેજાના જોઈએ.

હાથ લાગી છે ફરી એ ડાયરી જૂની 'નિનાદ',
ચાલ, પાછાં આજ એનાં પાનેપાનાં જોઈએ.
------------------------------------------------------------------------------

યાદ તમારી તાજી થઈ ગઈ,
સહરામાં વનરાજી થઈ ગઈ.

દિલ જાતે વેચાવા નીકળ્યું,
આંખોની હરરાજી થઈ ગઈ.

બોલો .. બોલો .. કંઈ તો બોલો !
એવી શું નારાજી થઇ ગઈ ?

હાથ પકડ્યો એનો ત્યાં તો –
દુનિયા આખી કાજી થઈ ગઈ !

ઇચ્છા ધબ-ધબ નીચે ઊતરી,
આબુથી અંબાજી થઇ ગઈ !

ગીતોમાંથી ગઝલો ફૂટી,
લ્યો, સાળી જીજાજી થઈ ગઈ !

એણે એક જ પત્તુ ફેંક્યું,
મારી આખી બાજી થઈ ગઈ !

દીકરા માટે માગું આવ્યું,
મમ્મી રાજી-રાજી થઈ ગઈ.

આ તે કેવું શૂરાતન કે –
બીડી પણ શિવાજી થઈ ગઈ !

‘નિનાદ’ ગઝલો લખવી એ તો,
ઘર-ઘરની ધોરાજી થઈ ગઈ.

નિનાદ અધ્યારુ


Friday, October 7, 2016

Two Short-Stories(બે લઘુ-કથાઓ)

લઘુ-કથા :  ત્યાગ 

લેખક : મહેબુબ આર સોનાલિયા

-------------------------------------------------------

ગામમા ઘણા બધા ફરસાણ વાળા હોવા છતાં હું ગામ થી દૂર છેક રેલ્વે સ્ટેશન પાસે  આવેલી ‘ક્રીશ્ના ફરસાન માર્ટ’ માં લેવા આવુ છુ. જો કે મારી એકલતા દુર કરવા, ખુદ થી બહુ દુર ભાગવાનો પ્રયાસ  કરી રહ્યો છુ. રેલ્વે પ્લેટફોર્મ પર ટ્રેન આવીને ઉભી રહી. ગાંઠીયા હજી ગરમાગરમ તળાતા હતાં. મારી નજર પ્લેટ્ફોર્મ પરથી પોતાનો સામાન લૈ ને આવી રહેલી માધવી પર પડી.હજી એટલી જ સુંદર એટલી જ સોમ્ય અને રોચક. હજી  મન થાય કે બસ જોયા જ કરુ તેને. તે રેલ્વે સ્ટેશન ની બહાર આવી રીક્ષા ની રાહ જોઇ રહી છે.

” અરે માધવી! કેમ છો?” મે પુછ્યુ પરંતુ તેની આંખોમા આંખો ના મેળવી શક્યો

“મજા છે.” બહુ જ ફિક્કો જવાબ તેણે આપ્યો

”ઘણા સમયે મળ્યા” મે વાત વધારવા નુસ્ખો કર્યો

”હા” તેનો જવાબ માત્ર હા....

”માધવી હજી મારાથી નારાજ છો?” મે પુછ્યુ

”અરે માંનવ તુ કેવો  માણસ છો? તારી યાદો થી દુર જવા હુ આટલા દુર પરણી ગયી. તારા કારણે હુ મારા માતા પીતાની નજરોમાં હલકી થઇ ગયી. આખું ઘર કહેતું હતું કે તુ મારા લાયક નથી. હુ મારા પરિવાર ની સામે થૈ ગઇ.અને તુ ............ માત્ર કાયર બિકણ અને ડરપોક “તે મારી આંખોમાં આંખો નાખી ને બોલી.
      થોડીવાર બન્ને મૌન રહ્યાં ત્યાં જ મારુ ફરસાણનુ પાર્સલ લૈ ને ક્રીશ્ના વાળાનો માણસ આવ્યો.

“માધુ, તારે  ઘરે જ  જવુ છે ને.ચાલને હું ઘરે જ જાઉ છું.ચાલ તને લિફ્ટ આપી દઉ” મે હિમ્મ્ત કરી ને કહ્યુ
”ના હુ મારી રીતે ચાલી જાઇશ.”
”અરે માધુ આપણી મંજીલ એક જ છે અને મારે તને ક્યા ઉપાડીને લૈ જવી છે ગાડી છે .”

”કદાચ મંજીલ એક હશે પણ હવે રસ્તા અલગ અલગ છે”તેણે મારી સામે એક અણગમા થી જોયુ.અને જોર થી બોલી “રીક્ષા.... રીક્ષા... રીક્ષા....”
એક રીક્ષાવાળો આવ્યો તે ચાલી ગઇ એકવાર પાછુ વળી ને જોયુ પણ નહિં

"માત્ર કાયર ડરપોક બિક્ણ ..... "તેના શબ્દો મારા કાન મા ગુંજી રહ્યા હતા.મે મારુ માથુ સ્ટેયરીંગ વ્હીલ પર નમતુ મુક્યુ.

હું જે બધુ ભુલી જવા માંગુ છુ તે બધુ જ યાદ આવે છે તે  રાતે માધવી ના ભાઇ મારી પાસે આવ્યા હતા કેમ આદ આવે છે તે 
“માનવ તુ સારો માણસ છો મારી બહેન તારા પ્રેમમા ગાંડી થઇ ગઇ છે.પ્લીજ તુ એને સમજાવ અમે તેના માટે કેટલા સારા છોકરાઓ બતાવીએ છીએ પણ એ તારા કારણે કોઇ ને હા નથી પાડતી.”માધવી ના ભાઇ મને સમજાવવા નો  પ્રયાસ કરી રહ્યા હતા
”ભાઇ અમે એકબીજા ને પ્રેમ કરીએ છીએ.હુ શા માટે તેને સમજાવુ કે બીજા સાથે પરણીજા.અને તે મારા વગર રોઇ રોઇ ને મરી જશે.હુ તેને દુખી કરવા નથી માંગતો.” મે કહ્યુ

“ હા તો કરી લો લગ્ન જીવો સાથે માનવ તુ અપંગ છો મારી બહેન સાવ નોરમલ છે.તુ કૈ રીતે તેને ખુશ રાખી શકીશ.જ્યારે પ્રેમનો નશો ઉતરશે ત્યારે તે જ માધવી તારા માટે નહી પણ તારી સાથે રોઇ રોઇ ને મરી જશે. માનવ હવે નીર્ણય તારે લેવાનો છે .તારી સાથે રહી ને  રડે કે પછી બીજા સાથે સુખી રહીને તારા માટે રડે.”
હુ જબકી ગયો.મે સ્ટીયરીંગ વ્હીલ પરથી મારુ માથુ ઉપાડ્યુ.મારી નજર સાઇડ કાચ પર પડી.અરીસો રડતો રડતો મને જોય રહ્યો છે.અને હુ મારા નહિ રડી શકાયેલા આંસુઓ જોઇ જોઇને થીજી રહ્યો છુ.
------------------------------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------

લઘુ-કથા : ગેટ-ટુગેધર

લેખક : બ્રિજેશ દવે 'વિભવ'

------------------------------------------

વિકીએ રોનિતને કોલ કર્યો. 

વિકી : હેલ્લો, રોનિત.
શીલા : હું શીલા બોલું છું.
વિકી : ભાભી રોનિત છે?
શીલા : તે તો ગણેશ વિસર્જનમાં ગયા છે. મોબાઈલ નથી લઈ ગયા. 
વિકી : અરે હા, આજ તો વિસર્જન છે. ભૂલી ગયો. તમે નાં ગયા સાથે?
શીલા : નાં. અમારી સોસાયટીના લોકો એ ભેગા મળી ને ગણેશ સ્થાપના કરી હતી. 
        અને સોસાયટી નાં બધાં પુરુષો જ ગયા છે વિસર્જનમાં. તમારે કામ હતું રોનિત નું?
વિકી : કામ તો હતું. કોલેજના બધાં જુના મિત્રોનું એક ગેટ ટુગેધર રાખવું હતું. તેના વિશે વાત કરવી હતી. 
શીલા : હમણાં આવે એટલે ફોન કરાવું. 

એક કલાક પછી વિકી ને કોલ આવ્યો. રોનિત નાં નંબર હતાં.

વિકી : હેલ્લો, રોનિત.
શીલા : શીલા બોલું છું. રોનિત ઉંઘી ગયા છે.
વિકી : કેમ?! બહુ થાકી ગયો છે?
શીલા : હા, એટલા થાક્યા કે સદા માટે ઉંઘી ગયા છે.
વિકી : ભાભી આ શું બોલો છો?!
શીલા : હા, ગણેશજી ની સાથે તેમના પ્રાણ પણ વિસર્જિત થાય ગયા. રોનિત નાં બીજા મિત્રોને તમે ફોન કરી દેશોને?
          તમારે પેલું ગેટ ટુગેધર રાખવું હતું ને, તે હવે અહીં જ થઈ જશે. 

------------------------------------------------------------------------------------

Friday, September 30, 2016

Babulal Chavda 'Aatur''s Poetry(બાબુલાલ ચાવડા 'આતુર' ની રચનાઓ)

પથ્થરોમાં   ક્યાંક   તો  પાણી હશે,
માનવીમાં     ક્યાંક  સરવાણી હશે.

વાયકા   જે   લોકમાં  વ્યાપી  ગઈ,
શક્ય  છે  તેં  સૌ પ્રથમ જાણી હશે.

ફૂલને    ડંખો   દીધાં  છે   બાદ માં,
કંટકોએ     ગંધ   પણ  માણી હશે.

છે  સતત  ઉછરી સમજની ગોદમાં,
બોલ,  ઇચ્છા   કેટલી  શાણી હશે !

મન સરોવરનો    પૂછે   છે   હંસલો,
'ક્યારે   આંસુની  ફરી લ્હાણી હશે?'

શ્વાસ  બંદીવાન   જેના  થઇ  ગયાં,
ગંજીપાની    કોઇ   એ   રાણી હશે.

સાવ કાચાં શબ્દ 'આતુર' અવતર્યા,
આ  ગઝલની  કૂખ શું  કાણી હશે !
------------------------------------------

રઝળતા   સાત   સૂરોનો   સૂનો   સંસાર ક્યાં રાખું ?
હૃદયની   ભગ્ન   વીણાના  તૂટેલા  તાર ક્યાં રાખું ?

છુપાવી  કંઠમાં  પંચમ  ઊડી  ગઇ ક્યારની કોયલ,
ખરજની    સાથ    ઘૂંટાતો   હવે  ગંધાર ક્યાં રાખું ?

હવે  તો  બારમાસી   થઇ  ગયું  આંખોનું  ચોમાસું,
હવે   હું   મોરના  ટહુકા  વીણી  મલ્હાર ક્યાં રાખું ?

ગઝલને પણ ગમે જો એક બસ આ રાગ દરબારી,
જુનાણે  થી   જડ્યો   નરસિંહનો  કેદાર ક્યાં રાખું ?

મને  સોંપીને  ગઇ  છે  એક  શેરી  સાંકડી  'આતુર',
હું એ પગરવને ક્યાં રાખું ? નૂપુર-ઝંકાર ક્યાં રાખું ?
-----------------------------------------------------

આંગણે  રણ કોઇ ઠલવી જાય તો હું જાઉં ક્યાં?
ઝાંઝવામાં  જીવ  ડૂબકી ખાય તો હું જાઉં ક્યાં?

હું    સમુદ્રો   સાત   રાખું   આંખના   ઊંડાણમાં,
પણ, ખરે ટાણે જ ના છલકાય તો હું જાઉં ક્યાં?

તું  ઉછીની  રોજ  આપે  છે  મને  ભીનાશ પણ,
એ  બધું  દેવું  જ  ના ચૂકવાય તો હું જાઉં ક્યાં?

પોતપોતાની  જ  પાટલીએ  પીડાઓ  બેસજો,
સામટો  હુમલો  તમારો  થાય તો હું જાઉં ક્યાં?

ક્યાં સુધી  હું પણ તરસનાં  શિલ્પ કંડાર્યા કરું?
પથ્થરોમાં   આ  કલા  ચર્ચાય તો હું જાઉં ક્યાં?
----------------------------------------------------

અડધી  રાતે આજ અગમનાં વાયક આવ્યાં,
ક્ષણનાં   દ્વારે  સાત જનમનાં વાયક આવ્યાં.

પંડે   ચાલી    એમ   પરમનાં વાયક આવ્યાં,
જાણે  ગૂંજ્યો  સાદ, સનમનાં વાયક આવ્યાં.

અધકચરી  વાણીનો  ઝોલો  જીવને લાગ્યો,
એંકારીને    ઑર     અહમનાં વાયક આવ્યાં.

કાન  સુધી કરતાલ પૂગ્યાં છે રણઝણ લઇને,
મન  માને  તો ચાલ , મરમનાં વાયક આવ્યાં.

અંધારું   આંજી   જઇશું ને  અજવાળામાં ?
બોલ અમાસી આંખ,પૂનમનાં વાયક આવ્યાં.
-----------------------------------------------------

બદલાય બસ જરા તો તું બુદ્ધ થઇ શકે છે,
સોનાથી   પણ   વધારે  સંશુદ્ધ થઇ શકે છે.

ચીંધી  શકે  છે રસ્તો  શાંતિનો પણ તને એ,
જેની     દરેક    વાતે    તું   ક્રુદ્ધ થઇ શકે છે.

એક  જ  વિચારમાંથી  પ્રગટે છે ભાઇચારો,
એક  જ વિચારમાંથી પણ યુદ્ધ થઇ શકે છે.

ખૂંટે  ભલે ને  બાંધો   કે  ખીંટીએ  જ ટાંગો,
માર્ગો  કદી ન  મનના અવરુદ્ધ થઇ શકે છે.

અમૃતથીયે  અદકું  શું  પી  ગયા છે શબ્દો ?
કે   ના  મરી  શકે  છે  ના  વૃદ્ધ થઇ શકે છે !
-----------------------------------------------


બાબુલાલ ચાવડા 'આતુર'
ગામ : કડી

Thursday, September 15, 2016

Rasik Dave's Poetry(રસિક દવે ની રચનાઓ)

પરપોટાની છાલ ઉખેડી 
અંદર ઝીણી નજરે જોઈ
મઘમઘતા રંગીન સુંવાળા 
છૂપાયેલા સઘળા સ્વપ્નો 
ચાલ મળીને 
સંગે સંગે 
કરીએ લે સાકાર
દઈએ ગમતીલો આકાર.
ભીતરમાં ઢબૂરાઈ રહેલા
અજવાસી અંગાર
જીવતરની આળીમાળી
પછેડીમાં બાંધીને 
ચાલ સહજ થઈ
જીવનને ઊજાગર કરીએ.
ચાલ મજાથી 
માણી લઈએ.
--------------------------------
---------------

------------

-------------------

--------------------------------------


રસિક દવે 

Saturday, September 10, 2016

Rajul Bhanushali's Poetry(રાજુલ ભાનુશાલી ની રચનાઓ)

~ 3 લઘુકાવ્યો ~

૧)
મારા અજવાળાં
સૂર્યનાં જરાય ગરજાઉ નથી.
તને સ્મરું ને
સઘળું દેદિપ્યમાન…!

(૨)
ચુપકીદી નામનો ચક્રવ્યુહ ભેદવા
‘શબદ’ નામના અભિમન્યુએ કમર કસી.
આ દેખી
સાતમે કોઠે ખડી, 
ખુલ્લી તલવાર સમી મગરૂરી દાઢમાં હસી..!

(૩)
આંખ લુછી
ઉંબરેથી પરત ફર્યા ટકોરા
જ્યારે 
બારણું વીંધીને
“કોણ છે?”
એવો સપાટ પ્રશ્ન બહાર આવ્યો..
--------------------------------------------------

~ એક અછાંદસ  ~
~ (કિચન કાવ્ય) ~ 

હાથમાં જયારે કલમ હોય 
ને, કશુંક સ્ફૂરે…
તો જાણે,
એકાદ ઉત્કૃષ્ટ કવિતા લખાઈ એ જાય!

પણ એવું ક્યાં થાય છે?

ગઈકાલે શાકનાં વઘારમાં રાઈ તતડી 
ને સાથે થોડાં શબ્દો પણ તતડ્યા…
પણ એમ કંઈ ચૂલો છોડી કલમ લેવા દોડાતું હશે?

બપોરે
બાલ્કનીમાં કપડાં સુકવતી વખતે 
મસોતાની કોરથી બેચાર ટપક્યાં…
ક્ષણમાં તો સામેના પીપળા પર રહેતી ખિસકોલી
આ...સ્તેકથી આવીને પી ગઈ 
લ્યો બોલો!

રાતનીજ વાત કરું
વાળું વખતે,
ચીવટથી માંજીને ચકચકિત કરેલી થાળીમાં
ના પાડી તોય અમૂક ધરાર પીરસાયા
ને
જોતજોતામાં તો ધગધગતી ખીચડી સાથે ઓગળતાં ઘીની સોડમમાં
એકરસ થઇ વરાળ બની ગયાં…

કાશ,
ક્યારેક એવું પણ થાય કે,
હાથમાં કલમ હોય ને કશુંક સ્ફૂરે…!
--------------------------------------------------------------------------

~ ભીંત ખખડાવો તો? ~

ભીંત ખખડાવો તો?

તો શું?
એ દરવાજો ઓછો છે જે તરત ખૂલી જશે!
અરે.. ફક્ત ખખડાવવાથી કાંકરીય ખરવાની નથી.
કદાચ,
માથા પછાડી પછાડીને મરી જશોને તો પણ નહિ!

ક્ષિતિજને બીજે પડખે શું છે? 
જોયું છે કદી? 
ભીંતને બીજે પડખે પણ સાવ નરી આંખે તો કશું  દેખી શકાય એ શક્યતા નથી..

બની શકે કે-
બીજે પડખે એ સતત અંધારા સેવી સેવીને પોપડાઈ ગઈ હોય..

બની શકે કે-
એના પર બિરાજમાન ખીલીને સખત કાટ લાગી ગયો હોય 
અને,
એ કોઈ પણ ઘડીએ બટકી પડે..જોડે લટકતી ફ્રેમ સહિત!

બની શકે કે-
બીજે પડખેથી પણ કોઈ ખખડાવી રહ્યું હોય.. તમારી જેમ..

બની શકે કે-

બની તો ઘણુંય શકે 
પણ એમ રાહ જોઈને બેસી ન રહેવાય..
તો.? તો...?

અરે હા..
સાંભળ્યું છે કે, ભીંતોને પણ કાન હોય છે!
પણ,
સાચવજો-
ક્યાંક પેલી ખારાશ હોઠોને ન સ્પર્શી જાય..
----------------------------------------------------------------------------------------

રાખ્યું છે નામ એક શ્વાસવગું
વાયરાની આદત સાચવતું સુગંધને એ 
રાખ્યું છે આમ એને હાથવગું

મારી ભીતર જે વસતી એ મોસમનાં સમ 
તું છે અત્તરથી મઘમઘતું પૂમડું
સાનભાન ભૂલી હું અટકળ થઇ ગઈ 
મને લાગેના બીજું કંઈ રૂડું!

હું તો  ઝંખાતી જઉં, હું તો નંખાતી જઉં
એક શમણું લસોટાયું રાતવગું..
રાખ્યું છે..

કોરૂંધાકોર ભાસે આખ્ખું ચોમાસું ને 
શ્વાસોનાં વ્હાણ ડૂબી જાય રે
શોધું વસંત કોક લીલેરા કુંજમાં તો 
બાવળનાં ગામ ઊગી જાય રે

હું તો વીંખાતી જઉં, હું તો પીંખાતી જઉં
એક દુખડું રજોટાયું જાતવગું!
રાખ્યું છે..

અધૂરાં કે પૂરાં, મુઆ કનડે ડચૂરા
આંખે તળાવ ભરી બેઠાં
અંધારું મેલીને અજવાસે ચાલું તો 
પડછાયા જીવતરમાં પેઠાં

હું તો સંતાતી જઉં, હું તો ગંઠાતી જઉં
એક મનડું કચોટાયું ઘાતવગું..
રાખ્યું છે..
------------------------------------------------------

ઉલેચે અંધારા ના જાય સખીરી
વિસરે જે દી' પંડને તુ ,
મત્સ્ય આંખ વિંધાય સખીરી

બાંધ્યો ઘેલા શબદથી નાતો
ઊણી ને કૂણી એની જાત
વાણીમાં જે દી' તેજ ઝબુકે
ઝાકમઝોળ થઈ જાયે વાત

ઉંઘરેટા ઉજાગરા એળે ના જાય સંધાય સખીરી
ઉલેચે અંધારા ના જાય સખીરી..

ફૂંક દીધીને પવન ઉલાળ્યો
ચપટીક ભેળી ઉલળી રાખ
મૃગજળ જેવી ભ્રમણા શમણાં
ભવિષ તુ સોનલવરણું ભાખ

ડગલે ને પગલે, રે! મારગડા ફંટાય સખીરી
ઉલેચે અંધારા ના જાય સખીરી.

રાજુલ ભાનુશાલી

Tuesday, August 30, 2016

Varsha Talsaniya's Poetry(વર્ષા તલસાણીયા ની રચનાઓ)

મનવર્ષા ની ઝરમર

કાનુડા તે બે જેલવાસ ભોગવ્યા
એક હુફાળો ને બીજો હિચકારો
એક રૂપાળો ને બીજો રંજાળો
કાનુડા તે બે જેલવાસ ભોગવ્યા
--------------------------------

માખણ ચોર ઓ રે નંદ કિશોર !
 કાન ! તુ શબ્દ બની કરતો કલશોર !
કોણ વલોવશે માખણ થઇ ભોર?
જા! વગડેવન છે તુ ચિત્તચોર !
વનવગડાને જા ! જઈ ધમરોળ !
ગોપ ગોપી ઓનો  છે ગણગોર !
કુમકુમ પગલા કર એલી કોર !
ટહુકા કરે જયાં જાજેરા મોર 
માખણ ચોર! ઓરે!નંદ કિશોર !
તારો નશીલો નખરાળો તોર!
----------------------------------

કાનમહી  એ કલકલતો 
વ્હાલ કાજે વલવલતો
છોગાળો છે છલછલતો
વેણુ નાદે ધલવલતો
-------------------------

એમ હુ કહેતી ફરુ છુ
કેમ હુ કહેતી  ફરુ છું.
વદે છે કાનમાં  કાનો !
તેમ હુ ચહેકતી ફરુ છું.
------------------------

દખ ભલે ખોળતા 
વખ નથી ઘોળતા
કાનજી મટુકી ફોડતા
માખણ અમે ખોળતા
----------------------

★ભાર કેમ લાગે?★ 
★ખુલ્લા આકાશ મહી ભમતી આ વાદળી ને ,પાણી નો ભાર ન લાગે!
★ઝૂલતાં ખિલતાં પાતલડી  આ ડાળી ને ,ફૂલનો ભાર ન લાગે !
★વન ને શહેરમાં વિહરતાં વિચરતા
આ સમીરને , વિહારનો થાક ન લાગે !
★કૂખ માં ઊછેરતી ભાર લઈ ને જીવતી માતા ને , બાળ નો ભાર ન લાગે !
★ડાળ ડાળ રમતાં માળાઓ બાંધતા  આ પંખીનો  વ્રૃક્ષને ભાર ન લાગે !
★સમીરના સપાટા સહેતી પાતલડી ડાળી ને , આ ફૂલનો ભાર ન લાગે !
★ટાઢ તાપ વર્ષા સહેતા આ વ્રૃક્ષો ને
પંખી નો ભાર ન લાગે !
★ઊભા અડિખમ ઊચા વિશાળ આ મેરુ નો ધરતી ને ભાર ન લાગે 
★ખળ ખળ વહેતી સુખે થી
સહેલતી  આ સરિતા ને , માછલી નો ભાર ન લાગે!
★રોજ રોજ ભાગતાં ઝગમગ કરતાં  આ સૂરજને  કિરણો નો ભાર ન લાગે !
★અગણિત તારામંડળની આ ટોળીનો આ આભ ને ભાર ન લાગે!
★હાથ પગ હામ ને હરખ ભર્યા મન તોય ,આ માનવી ને જીવતર નો
ભાર કેમ  લાગે????? 
★નીજનો જ નીજ ને ભાર કેમ લાગે ?????
----------------------------------------------------------------------

છપ્પનની છાતીનો સાવજ ભારતવર્ષ નો વીર છે.
દૂશ્મનની બુરી નઝર પર સણસણતી શમશીર છે.
સાવજડા ની ત્રાડ પડે ,  
થરથરતુ વનરાવન છે.
કેસરીયા ની થાપ પડે
ધણધણતું સમરાંગણ છે.
રક્ષા કાજે દેશની વેઠયો 
વગડો નેરણ રણ છે.
રોમરોમ દેશ દાઝ ભૂકે
 વહાલો માટી નો કણ છે
--------------------------------

                         ચાંદ કહી આવે રોજ પ્રિયાને
વીર ની આંખ્યુ માં નીર છે.
દુનિયા જાણે ભડકેે બળતી
  સરહદે ભડવીર છે.
-------------------------------

                         દૂર દિસે છે રામજી મારા દૂર દિસે છે રામજી !

સંગ દિસે છે કોઇ હરિ ના ,સરી રામ વીર લખનજી !દૂર..

સૂરજ દેવ જરી વાર ઝગો હુ  નિરખી લઉ મારા

રામજી !

આજ પધારે કાલ પધારે મારા રુદિયા  ના

અભિરામજી ! દૂર..


વાદળીયા જઈ જાણ કરો ,શબરી ની દશ કયે ભોમજી! 

વાટ જરી ના પલળે વાટુ યે ભણે ૬છે આવો રામજી !રધુવરજી ! દૂર દિસે છે રામજી !


વાહરીયા વહી મહેક ધરો પધારે  પિયારા. રામજી !આલી કોર વળો આલી કોર ફરો !ઓ શબરી ના સરી રામજી ! દૂર...


વંટોળિયા બાપ શાતા ધરો કણ કણ પાવન કરે રામજી ! ફૂલડિયા ને રામ રેવા દઈજો કોમલ કદમ મારા રામજી !દૂર ...

ફળ ફૂલ હુ તો રોજ વીણુ ને રોજ જમે મારા રામજી!

દિન થયો ઉજમાળો આજ સાક્ષાત પધારે સ્રી રામજી! દૂર...


આસુડાં જરી પાછા વળો ચરણા પખાડવાના કામજી !

શબરી કેરો મોક્ષ કરાવવા આવી રીયા સરી રામજી!

દૂર...


નયણે થઈ વહ્યુ હાથ ન હૈયુ  કરે નવ કહ્યુ  રામજી!

આરતી ઉતારુ ભોગધરુ કે  ચરણા પખાળુ રામજી!

હૈયું કહે કે નિરખ્યારી આ અંધ નયણે મારા રામજી!

મારા રામજી ! મારા રામજી! મારા રામજી !

વર્ષા તલસાણીયા