Parth Khachar's Poetry(પાર્થ ખાચર ની રચનાઓ)

પ્રેમ પણ છે વ્હેમ છે ચાલ્યા કરે 

આ જિંદગીનું વ્હેણ છે ચાલ્યા કરે   

સ્નેહનું ઝરણું થઇને હું વહ્યો 

પ્રેમ નો પ્રયાસ છે ચાલ્યા કરે 

વેદનાના સુર થઇ વહેતો રહ્યો 

નિજના આઘાત તો ચાલ્યા કરે 

ઝાંઝવાના જળ બધે ભાંસી રહ્યા 

પ્રિયતમની પ્યાસ છે ચાલ્યા કરે 

મેઘલી હો રાત જામી જોરમા 

બીજનો અંજ્વાસ તો ચાલ્યા કરે 

પાલીયાઓ કંઈક છે સિંધુરીયા

ઉજળા ઇતિહાસ તો ચાલ્યા કરે 

છે અધૂરી જિંદગાની આ 'પાર્થ'ની 

તુ મને રસ્તે મળે તો ચાલ્યા કરે 

----------------------------------------------------

અંકુર  ફુટ્યા પછી ની વાત છે 

ફુલ આ ચૂંટ્યા પછી ની વાત છે 

ભીતરે કંઈક યાદો ખળ-ખળે,

ઝરણું આ વહ્યાં પછી ની વાત છે 

સ્મ્રુતીઓ કંઈક આ પગથારની,

હાર આ ગૂંથ્યા પછી ની વાત છે 

સ્નેહ ની ચો તરફ નદીઓ વહે 

હ્દય આ તૂટ્યા પછી ની વાત છે 

આ જિંદગાની  દેન ઇશ્વર 'પાર્થ' ની 

શ્વાસઆ ખુટયા પછીની વાત છે

-----------------------------------------------------

છળવાની હોડ લઇને ખુદ    છેતરાયો માણસ,

કાપવા મંથતો બીજાને ખુદ વેતરાયો માણસ.

સ્વાર્થની આ આંધળી પગથી ઉપર,

સફલતા ને જંખતો અથડાયો માણસ.

કર્મશૂન્ય,લાચાર, હીન  થઇ દૂબલો,

જાત ને વેચી ને હરદમ પસ્તાયો માણસ.

ખોખલું માનવ્ય લઇ નીત દોડતો, 

જીવતર ના જોખમે જોતરાયો માણસ.

જિંદગી આ દેન ઈશ્વર "પાર્થ" ની,

ભાન ભુલી ભવસાગરે ભરમાયો  માણસ.

----------------------------------------------------------------------

" પિતા "

ઉપરી કઠોર કાચલા,ભીતર અમીયલ ધાર,

છૂપો સ્નેહ વરસાવતો એ  કુટુંબનો આધાર.

કરતો રહેતો કામ એ  લેવા છોરું સંભાળ,

જીવતર આખું હોમી દેતો કરી પ્રસ્વેદ ધાર.

સ્નેહ,પ્રેમ ને લાગણી જેનો હુંફાળો હાથ,

મોભી ઘરનો મીઠડો ને કરુણાનો કરનાર.  

 રોટી કપડા મકાન છે ને પરિવારની ઢાલ,

નિજના શમણાં સાચવીને છોરુંના સાકાર.

"પાર્થ" પિતાના પ્રેમને જાણી શક્યું છે કોણ,

બીજા ઝરમર વાદળી એ મેઘ અનરાધાર.

----------------------------------------------------------

હરપળ કરાવે સંઘર્ષ તોય માણવાની છે,

આ જિંદગી અઘરી છતાએ  ગાળવાની છે .

સુખ-દુઃખ ની ઘંટી સદાએ ચાલવાની છે,

દીધેલા શ્વાસ દાતાએ ગણીને મહાલ્વાની છે.

કોક ને કાંટાળી કેડી ઘણાને બાગબાની છે,

રણોની મદ્યમાં મળતી ઘણાને ફુલદાની છે.

પળોમાં રંક ને રાજા કરે એવી રવાની છે,

જીવીલે જિંદગી આ "પાર્થ" છેવટે  એ જવાની છે.

-------------------------------------------------------------------------

તમે આવો જરા નજરમાં તો સારુ લાગે,

આ નિરામય આકાશ તો મને મારુ લાગે.

કાળજાળ ગરમીમાં આમ ઊર્મિનું સતત વહેવું; 

ભીતર આખું વલોવાય પછી મારે કંઈક કહેવું,

હું કયા આખી વસંત માંગુ છું આપ પાસે; 

થોડી ડાળખી લીલીછમ રાખો સારુ લાગે.

આ નિરામય આકાશ તો મને મારુ લાગે.

વુક્ષોનું અને પંખી નું આમ સતત ભેગા રહેવું; 

બાગ અને ઉપવનમાં ભમરાઓનું ગુંજતા રહેવું,

સતત વહેતી યાદોનું ખળખળ અનેરું ઝરણું; 

જો સ્પર્શી જાય આ "પાર્થ"ને તો સારુ લાગે.

આ નિરામય આકાશ તો મને મારુ લાગે.

પાર્થ ખાચર