Diven Dhimar 'Rah''s poetry(દિવેન ઢીંમર 'રાહ' ની રચનાઓ)

રાહ તારી દિલને દુભાવશે,

ચાહ મારી આંખને રુલાવશે...

અંતરેથી આતમા સુધી જશે,

પ્યાર તારો કેમ ક્યારે પામશે...

આ સકળ સ્વાર્થી તણાં ગામો મહીં

કોણ થૈ નિસ્વાર્થ મંદિર બાંધશે?...

હાર માની જાઉ હું એવો નથી

અંત કાળે વેદનાઓ ચાલશે ...

આમ મારી યાદને આધાર કૈં

એક તારી આંગળી દોડાવશે..

પ્રાણ ઘાતક તું બનીને જાય છે

નામ તારે પ્રાણવાયું આવશે...

"રાહ", રાહી ને હવે રોગો ભલે

પ્રેમ નામે એ દવા ચીંધાવશે...

--------------------------------

હતો એક પંછી , એ ઊડ્યો દિવાનો ,

નથી કોઈ સાથે , દિશા સાધવાનો...

મળ્યા વંતળો ગાજવીજના તુફાનો ,

મળી વેદના પાર લાગ્યા વહાણો...

થયું એવું એકેક કાંપી રે પાંખો !!!

ખબર ના હતી એને પાપી જમાનો...

ન હાર્યો , ન તૂટ્યો , ન ઘાયલ થયેલો ,

હજી પણ એ ઈસુને રાહે જવાનો...

વિચાર્યું હતું એણે લડવાને કાજે , 

ને પાછો કુરુંક્ષેત્રનો 'સીન' થવાનો...

વગર યોગ વેરી લડ્યો આ જગતમાં , 

ખરેખર નથી સારથી આવવાનો...

મળી મંઝિલો પાંખ લાગી છે 'દિવેન' , 

ફરી એ જ પંછી ફરી ઊડવાનો...

----------------------------------------

સદાકાળ સાકાર લાગે જગતમાં,

નિરાકાર વિકાર જાગે જગતમાં...

અહં ઓગળાવી ને આગળ થયો છું,

મળે પ્રેમની આગ એવી શરતમાં...

વળી આદતોએ સજાવી જ રાખ્યો,

હતો સુર એનો જે મારી રમતમાં...

રહ્યા "રામ" કેરા સદા એ દિવાના,

મળી એમ શ્રદ્ધા મને એ ભરતમાં...

વિવાહો ભલે ને થતા હો અકાળે,

મિલાવો હ્રદય જો એ થાયે મૂરતમાં...

સનાતન થવું એમ "દિવેન"

પછી કો'ક કાન્હો મળે આ વખતમાં...

------------------------------------

રામ રાખે તે ભલાને કોણ ચાખે , કોણ કે'છે!

કે પછી એ ચાખનારા રામ રાખે, કોણ કે'છે?

હો ભલે ને વાદળા , હો આભ પણ ડિંબાગ જેવા , 

નીરખી નક્ષત્ર એ ભાવી જે ભાખે , કોણ કે'છે?

એમ તો આખું જગત વર્ષા પંથે ચાતક બને છે , 

મેં ય જોયા આઁસુઓ તારી જ આંખે , કોણ કે'છે?

ને મને મંજુર છે એ શત્રુઓના તીર-ભાલા , 

આપણા જે આપને આગે"ય નાખે , કોણ કે'છે?

એમ થાયે આજ કે આ જાતને ભરખી લે "દિવેન" , 

બાળકી સંભાળની છે કો'ક શાખે , કોણ કે'છે?

---------------------------------------------------

થંભવું મુશ્કેલ રહ્યું, 

આ હૈયાની લાગણી અંતરનાદ બની,

આંખોની એ तव् કાજળતા મુજ પર ચઢી,

જોણે કે પાંપણ...

ગુંટાવવું અસહ્ય બન્યું,

સ્પર્શ વગર પણ અનુભૂતિ પ્યારી રહી,

ઝલક એ તારા વદનની, તરસ છીપી,

જાણે કે જળસ્ત્રોત...

અટકાવવું અશક્ય રહ્યું,

પ્રીતની ડોરને આહ્લાદક ગાંઠ મળી,

ભર ઠૂંઠવાતી પ્રહરે હું પલળતો રહ્યો,

જાણે કે વરસાદ...

વર્તાવવું વિખેરાય ગયું,

અપ્રત્યક્ષે કૂંપળોની પોષકતા બની,

યાદોની પ્યાલી ફુંટી દ્રવ્યતા વિસ્તરી,

જાણે કે બ્રહ્ભ્માંડ...

જોડાવવું અજોડ થયું,

ઘટ-ઘટમાં ચૈતન્ય જાગ્યું હવે,

નામ તારો આલાપ એ મારૂતિતણા અંતરે,

જાણે કે રામ...     

દિવેન ઢીંમર 'રાહ'